"Ey kalbi ceset kokan zalim 14 yaşıma sinen Kudüs kokusu mu seni ürküten?"

Kudüs'e bakan gözlerimi bağladılar

Ey toprağımdan toprak çalan zalim, beni nereye götürüyorsun?

Ey kalbi ceset kokan zalim 14 yaşıma sinen Kudüs kokusu mu seni ürküten?

Adımı koyan babamdır, kulağıma ilk ezanı okuyan Mescidi Aksa. Bilmez misin bu topraklardaki çocukları anneler değil Kudüs büyütür. Sen o kan toplayan paçavrayla gözlerimi bağlasan da ben Hz. Davud’un elinde başı sadece secdede eriyen Demir Cüneydi’yim görüyorum.

Ellerimi bağlasan da kalbimle taşlıyorum seni. Benim bundan sonra eve dönüşüm olmasa da gidecek bir cennetim var. Beni belki zaferlerle gömecekler lakin seni çaldığın topraklarım bile örtmeyecek.

Ey toprağımdan toprak çalan zalim, beni nereye götürüyorsun?

Annem bize Aksa’nın kapısında dua emziren annem. O dua kadar temiz gövdem senin sefil silahınla değil Kudüs’ün başı eğildiğinde kirlenir.

Ey zalimler bilin ki Kardeşlerimizi bir daha göremeyecek olsak da Allah şahittir ki size Mekke’nin Medine’nin kardeşi Kudüs’ü öldürdük dedirtmeyeceğiz.

Allah şahittir ki, Kudüs’ün kanlı gömleğini imanı Yakup olan babaların kucağına atmanıza müsaade etmeyeceğiz.

Allah şahittir ki, bedenlerimiz zaferin miracıdır. Bize namlu doğrultmanızdan değil, sadece doğrulduğumuz ilk kıbleyi kaybetmekten korkan İbrahimleriz.

Biz yedi kat yerin altından yeşermeyi yine biliriz yeter ki yedi kat göğün yarıldığı o miracın şerefli yüzü Kudüs ümmete küsmesin.

Ey topraklarımızdan toprak çalan zalim beni nereye götürüyorsun?

Beni Yusuf’un olmadığı zindana mı atacaksın?

Beni Yakup’un aramadığı kuyularda mı boğacaksın?

Ey zalim içinde Ömer’in, İbrahim’in, Yusuf’un, İsa’nın olmadığı bir Kudüs nasıl ki yoksa,

İçinde ilk kıblesi, ilk seccadesi, ilk duası için de ölmeyecek bir Fevzi El Cüneydi de yok!

Ey topraklarımızdan toprak çalan zalim..

Burası benim.