Soygun dehşetini yaşayan Zehra Sarar: Ölmediğimize şükrediyoruz...

"Olayın korkusunu atlatamadım. Psikolojim bozuldu. Salona gidiyorum, 'mesela namaza duruyorum sanki ayak sesleri, pıtırtılar, karaltılar geliyormuş' gibi hissediyorum. Bakın şu anda bile tüylerim diken diken oldu. Her an tabii ki, her an düşünüyorum. Hala böyle birisi geliyormuş, birisi gelip bir yerden çıkacakmış gibi. Ben herhalde ‘bu evde oturamam’ dedim ama benim psikolojim kuvvetli demek ki. 'Atlattım' diyorum ama bilinç altında her an canlanıyor. Şurada lambalar yanınca bile karşıma birisi çıkıverecek, birisi geliverecek gibi hissediyorum. O gün yukarıya beni de çıkarttılar, Cemalettin beyin cebinden paraları aldılar. Koli bandı ile ikimizi birbirimize bantlayıp odayı üzerimizden kilitleyip gittiler. Zaten onların gittiklerini hissettiğim an arkadan bağladıkları elimi zorla çıkartıp çekmeceden makası aldım. Cemalettin beyi ve kendimi bantlardan kurtarıp yatak odasındaki telefonla güvenliği aradım. Bize, ‘evinizde çalışan birisinden şüpheleniyor musunuz?’ diye sordular.