"Eskiden benim gördüğüm her şeyi görebilen bir canavarı rüyalarımda görüyordum. Koşup benim nerede olduğumu bilemeyeceği bir yere saklanırdım. Ama gözlerimi açtığım an nerede olduğumu biliyordu.
Bir gün bu canavarı babama anlattım ve babamın beti benzi attı. "Bu kabusları East Saint Paul'daki evimizdeyken mi görüyordun?" diye sordu. "Evet! Bunu nereden bildin?" dedim. "Çünkü aynı kabusu ben de görüyordum!" diye cevap verdi."
"Dönüp baktığımızda elektrik düğmesinin açılıp kapandığını gördük."
"Bir akşamüstü ailecek oturup televizyon izliyorduk. Bir anda Alman kurdu ve terrier cinsi köpeklerim kulaklarını dikip arkamızdaki koridora bakmaya başladılar. Koridorun ışığı kapalıydı. Koridora dönüp baktım ama hiçbir şey göremedim. 5 dakika geçmesine rağmen köpekler hala koridora kitlenmiş bakıyorlardı ve hırlamaya başladılar. Eşim ve ben dönüp baktığımızda elektrik düğmesinin açılıp kapandığını gördük. Hem köpekler hem biz çılgına döndük."
"Yine aynı senaryo."
"Birkaç hafta sonra. Yine aynı senaryo. Işıklar kapalı ve biz film izliyoruz. Köpeğim topla oynamayı çok seviyor ve evin her yerinde toplar var. Köpeğim bu sefer koridora bakıp kuyruğunu salladı. Yemin ederim ki, bir top koridordan köpeğe doğru geldi. Hepimizin beti benzi attı."
"Bu olaydan sonra kabuslar son buldu."
"Kayınvalidem birkaç haftadır kabuslar görüyor ve her kabusunda hepimiz içindeyken evin yandığını görüyor. Bir sabah uyandığımızda evin içinde bir yerlerden duman kokusu aldık. Dumanın garajdan geldiğini fark ettik.
Dumanın çatı kirişlerindeki florosandan geldiğini gördük. Muhtemelen, ışık gece boyunca açık kaldığı için yanmış. Hepimiz bir ruhun bizi gözetleyip koruduğunu düşündük. Bu olaydan sonra kayınvalidemin kabusları son buldu."
