Dünyanın Kökeni tablosunun görüntüleri! Osmanlı diplomatı metresi Constance Queniaux kimdir?

Dünyanın Kökeni tablosunun görüntüleri! Gustave Courbet'nin 'L'Origine du monde' (Dünyanın Kökeni) aslı tablosundaki modelin kimliği belli oldu. Fransız uzmanlar 19. yüzyıl ressamı Gustave Courbet'nin 'Dünyanın Kökeni' adlı ünlü tablosundaki kadın modelin kimliğini 'yüzde 99' oranında tespit etti. İşte Dünyanın Kökeni tablosunun görüntüleri! Paşa'nın metresi balerin Constance Queniaux kimdir? Merak edilen detaylar haberimizde...

19. yüzyılın en skandal resimlerinden biri olan ressam Gustave Courbet'nin 'L'Origine du monde' (Dünyanın Kökeni) aslı tablosundaki modelin kimliği nihayet belli oldu.

Bir kadının vajinasını gerçekçi bir şekilde tasvir eden ve Paris'teki Orsay Müzesi'nde sergilenen resim şoke ediciliğini içinde bulunduğumuz yüzyılda bile kaybetmemiş son olarak 2011 yılında Facebook resmin bulunduğu profilleri sansürlemişti.

Sanat tarihçileri yıllarca resimdeki kişinin Courbet'nin sevgilisi olan aynı zamanda ressamın ABD'li sanatçı dostu James Whistler'la da romantik bir ilişkisi olduğu belirtilen İrlandalı model Joanna Hiffernan'a ait olduğuna inanıyordu.

Ancak son yapılan bir araştırma resimdeki modelin renkli kişiliği ve sanat tutkusu ile tanınan, Tanzimat Dönemi'nin devlet adamlarından Halil Şerif Paşa'nın metresi balerin Constance Queniaux olduğunu ortaya çıkardı.

GİZEM NASIL ÇÖZÜLDÜ?

ransız uzmanlar resim için poz veren kadının 'yüzde 99 oranında' Paris Operası'nın eski dansçılarından Queniaux olduğunu düşünüyor.

Queniaux resmin yapıldığı 1866 yılında Osmanlı diplomatı Halil Şerif Paşa'nın metresiydi. Ayrıca resmi Halil Paşa'nın kendi erotik koleksiyonu için sipariş ettiği biliniyordu.

Söz konusu kanıta ise Fransız yazar Alexandre Dumas fils (Üç Silahşörler'in meşhur yazarı Alexandre Dumas'ın yine yazar olan oğlu) ve Fransız kadın yazar George Sand arasındaki yazışmalarda rastlandı.

Keşfi yapan Fransız tarihçi Claude Schopp, Queniaux bağlantısına bir kitap için Dumas'ın mektuplarını incelerken rastladı. Mektuptaki bir bölümde "Kimse öyle Bayan Queniault'un en hassas ve en göz alıcı iç kısmını boyayamaz" yazıyordu.

"Genellikle uzun süre çalıştıktan sonra bir keşif yaparım" diyen Fransız tarihçi "Bu kez hemencecik oldu. Neredeyse adil değilmiş gibi hissettiriyor" diyerek şaka yaptı.

Schoop keşfini Fransız Ulusal Kütüphanesi'nin baskı bölümü şefi Sylvie Aubenas ile de paylaştı. Aubenas AFP'ye yaptığı açıklamada "O dönemden gelen kanıt Courbet'nin modelinin Constance Queniaux olduğuna yüzde 99 oranında inanmama yol açtı" dedi.

Resmin yapıldığı dönemde 34 yaşında olan Queniaux, Paris Operası'ndan emekli olmuştu ve Halil Paşa'nın ilgisini çekmek için bir diğer ünlü metres Marie-Anne Detourbay ile rekabet ediyordu. Bazıları o dönem bir genelevi olduğu belirtilen Detourbay'in resme modellik yaptığına inanıyordu.

GUSTAVE COURBET

Courbet, gerçekçilik akımının yaratıcısı ve terimi literatüre kazandıran ressam olarak ün kazandı. Bir sanatçı olarak doğa manzaraları, deniz manzaraları ve mecazi kompozisyonlarla ilgilendi. Ayrıca, sosyal konuları işledi, fakirlerin zorlu çalışma şartlarına dikkat çekti. Eserleri ne romantizm ne de neoklasizm akımının içinde yer aldı. Courbet, gerçekçi bir ressamın görevinin sosyal aykırılıkları ve dengesizlikleri ortadan kaldırarak doğruyu açığa çıkarmak olduğuna inandı.

Courbet için gerçekçilik sadece çizgilerde ve biçimde mükemmelliği yakalamak değildi. Ayrıca, doğadaki düzensizlikleri anlatan ressamların kendiliğinden gelişen ve kaba boyamalarını da içeriyordu. Hayatın sertliğini betimledi ve bunu yaparken çağdaş fikirler geliştirdi.

Çalışmaları Honoré Daumier ve Jean-François Millet ile birlikte değerlendirildi ve Realizm (Gerçekçilik) olarak isimlendirildi.

Ornans'ta dünyaya gelen ressamın ailesi çiftçiydi ve oğullarının hukuk okumasını istiyordu. 1839 yılında Paris'e giden Courbet orada Steuben ve Hesse'nin stüdyosunda çalışmaya başladı. Stüdyodan bir süre sonra ayrılarak İspanyol, Flaman, Fransız ressamları inceleyip, eserlerinin kopyalarını çizerek kendi tarzını oluşturdu.

İlk çalışmasında bir Cariye'yi betimledi. Fakat daha sonra gerçek hayatın etkileri üzerinde çalışmaya başladı. 1847 yılında, Hollanda'yı ziyaret etti. Rembrandt, Hals ve diğer Hollandalı ustaların eserlerinden etkilenerek ressamların çevrelerindeki hayatı anlatmaları gerektiğine inandı.

ŞÖHRET

1860'ların sonuna döre, Courbet bir grup erotik eser çizdi. Bunların arasında Koltuktaki Çıplak Kadın (Femme nue couchée) da vardı. 1866 yılında çizdiği Dünyanın Kökeni isimli resimde kadın cinsel organını betimledi. Le Sommeil (Uyku) tablosunda ise iki kadını yatakta çizdi. Halka sergilenmesi yasaklanan bu eserler onun ününü daha da arttırdı.

14 Nisan 1870'de Courbet, özgür ve sansürsüz sanat için bir bildiri yayınladı. Bu bildiriye imza atanlar arasında André Gill, Honoré Daumier, Jean-Baptiste Camille Corot, Eugène Pottier, Jules Dalou ve Édouard Manet vardı.

III. Napolyon'un vermek istediği şeref nişanını reddetmesi ile rejim karşıtları arasında popüler oldu. 1871 yılındaki devrim sırasında Paris'teki müzelerin korunması görevi ressama verildi ve ressam kalabalığın müzeleri yağmalamasına engel oldu. Resmi emir çıkartılarak Vendôme Column bölgesinin yıkmaya çalışanlara ayak diremesi sonucunda Versailles'da bir mahkeme tarafından altı ay hapis ve 500 frank para cezasına çarptırıldı.

1873'te yeni seçilen başkan Mac-Mahon, Vendôme Column'un bir daha inşa edilmesini istedi ve Courbet masrafları ödemekle cezalandırıldı. Ressam İsviçre'ye sığındı. 4 Mayıs 1877'de tahmini masraf açıklandı: 323.091 frank ve 68 sent. Courbet gelecek 33 sene boyunca her yıl 10.000 fran ödemeye mahkûm edildi.

Courbet, 58 yaşındayken İsviçre'de La Tour-de-Peilz'de ağır alkol sebebiyle geçirdiği karaciğer rahatsızlığı sonucunda 31 Aralık 1877'de vefat etti.

Erken dönem çalışmaları arasında, kendi köpeğinin portresi ve Pipolu Adam ilgi çekti. Bu iki eseri de Paris Salonu sergilemeyi reddetti. Fakat, genç eleştirmenler hakkında pek çok yazı yazdılar ve 1849 yılında Courbet bilinen bir ressam haline geldi. Bu dönemde Ornans'taki Akşam Yemeğinden Sonra (Paris Salonu bu resmi ödüllendirdi) ve Loire Vadisi gibi eser üretti.