Katrina, “Her zaman istediğim bir hayatı yaşadığımı hissediyorum, bu benim hayallerimdeki hayat ne mutlu ki eşim de benimle aynı şekilde düşünüyor.”
Ancak böyle bir yaşamın göründüğü kadar kolay olmadığını vurguluyor Katrina, ev kadını olmak sanılandan çok daha zor bir iş diyor. Her gün tonlarca iş halletmesi gerektiğini belirten Katrina, “bulaşık ve çamaşır yıkamak, ütü yapmak, toz almak, vs. gerçekten çok yorucu, ancak ben bunu seviyorum ve eşimle ilgileniyor olmaktan dolayı çok mutluyum.”
Gardırobum kendi diktiğim 1950’li yıllara ait elbiselerle dolu.
Katrina sadece 1950’lerin ev kadınları gibi davranmakla kalmıyor, adeta o yılları yaşıyor. Dolabındaki kıyafetlerin çoğu o yıllarda moda olan şeyler ve hepsini kendisi dikmiş. Üstelik evinin dekorasyonu da o yıllardan kalma, mesela salonu ve yatak odası 1940 ve 1950’li yıllara ait mobilyalarla döşenmiş. Evinin bir müze olmadığını söyleyen Katrina, “yanlış tarihte doğduğuma inanıyorum, evimi ve hayatımı ait olduğumu düşündüğüm zamana geri döndürmeye gayret ediyorum” diyor.
Eşim işten geldiğinde pırıl pırıl bir ev ve hazır bir sofra buluyor.
En büyük mutluluğunun da bu olduğunu söylüyor Katrina ve ekliyor, “yemek yedikten sonra salonda oturup gününün nasıl geçtiğini konuşuyoruz, ardından Scrabble gibi masa oyunları oynuyoruz ve nostaljik TV programları izliyoruz. Eskiden sahip olduğumuz, ailesiyle ilgilenen bir ev kadını olmak, eşini ve çocuklarına bakmak, evini derli toplu tutmak gibi değerlere çok önem veriyorum, bu sayede herkesin çok mutlu bir hayatı oluyor.”
