Güzel ölüm…

“Güzel ölmek diye bir şey olabilir mi, Demet? Ama varmış. Güzel ölüm varmış. Ve Gönül çok güzel öldü.”

Benim en iyi okurum, 80 yaşındaki Ercan ağabeyim, söyledi bunları. Beşiktaş’ta 6 yıl oturduğum apartmandan komşum… Pazartesi sabaha karşı 57 yıllık eşini, hepimizin Gönül ablasını kaybetti.

İnsanlar isimlerinin özelliklerini taşır, denir. Bu dünyadan 76 yaşında zarafetle ayrılan Gönül ablaya başka bir isim düşünemiyorum.

Kocaman kalpli, sevecen, daima gülümseyen bir kadındı Gönül abla. Ercan ağabey ile Ortaköy’den mahalle arkadaşı… İstanbul’un farklı renklerle gerçek bir mozaik olduğu yıllar… Sokaktaki oyun arkadaşın, en büyük aşkın oluyor. Ne büyük şans, mutluluk! Bir keresinde Gönül abla eşi için “Ercan çok güzel çocuktu” diyerek, yüzünde tatlı bir mahcubiyetle gülümsemişti. Kendi dillere destan güzelliğinden söz etmeyecek kadar tevazu sahibiydi.

Bir tane küs olduğu, kalbini kırdığı, gururunu incittiği insan yok. Ailesinin anlattığına göre gülümseyerek son nefesini vermiş. 

Taziye evinden ayrılmak isterken, Ercan ağabey ısrarla birkaç dakika daha oturmamı istiyor. Sürekli balkona çıkıyor, telaşla bir şeyler yaptığını anlıyorum. Ve evden ayrılmadan elime üç tane kendi yaptığı saksı süslerinden hediye ediyor. Gönül ablanın vasiyetiymiş. 

“Ercan, gelen herkese o kendi yaptığın ağaç saksı süslerinden ver” demiş Gönül abla.

Şu dünyadan ayrılırken bile insanlara hediye bırakan zarif bu kadını herkes bilsin istedim. Bilinsin ki bu dünyada iyilik, güzellik, zarafet ve asalet var. Yoksa da biz bu değerlere sahip olanlardan olmalıyız, olmak için çabalamalıyız.

Şimdi Gönül ve Ercan Küçüktaş çiftinden hediye ağaç horoz, flamingo ve kaktüsüm var. Biraz torpilli olduğum için bana 3 süs düştü. ☺

Ercan ağabeyin uzun yıllardır maket merakı var. İncelikli işleri hem sever hem de çok yatkındır. 

***

Bir taziye evinde hüzünden çok huzur hissedebilir mi insan? Herkes Gönül ablayı sevgiyle, mutlulukla, tebessümle anıyor. Onun huzur içinde, tüm sevdiklerini görüp, hepsine sevgisini gösterip gitmesi… Evet, güzel ölüm var.

Hüzün havadaki nem gibi değil mi? Yer yer bunaltıcı olabildiği gibi kimi zaman hissedilmiyor bile.

Biri “31 Mart seçimlerinde oy kullanmıştı. İmamoğlu’nun mazbatası geri alınınca üzülmüştü. Gitmeden, Pazar günü seçim sonuçlarını gördü ve sevindi” diyor.

Diğeri, her yıl fitre ve zekâtını nasıl bir titizlikle gerçek ihtiyaç sahiplerine ulaştırdığını anlatıyor. 

Bu yıl Paris’te yaşayan torununun Fransız eşinden bile fitre ve zekât parası almış, ihtiyaç sahibi bir aileye ulaştırmış. 

Adam Müslüman bile değil ama bu geniş gönüllü kadını mutlu etmek için Paris’ten para gönderiyor.

Biz onu çok sevdik. O da bizi sevdi. Bu dünya okulundan ayrılırken de sevgiyi ve zarafeti bir kez daha gösterdi. 

Dikkatle bakınca senin kürek kemiklerinin üzerinde yükselen kanatlarını görebiliyorum, Gönül abla. “Işıklar içinde uyu demeyeceğim” sana çünkü sen ışığın kendisisin.