Kafkas Kartalı Şeyh Şamil'in vefatının 146. yıldönümü

"Kafkas Kartalı" olarak bilinen, Rus ordusuyla 35 yıl boyunca savaşan, 1859 yılında esir düşen Şeyh Şamil, vefatının 146. yıl dönümünde yurdun birçok yerinde Mevlit ve dualarla anıldı.

Çerkes dernekleri, yayımladıkları mesajlarda. "Bütün hayatını ülkesinin milli bağımsızlığına adayan, askeri dehasını bütün dünyaya ve bizzat ebedi düşmanı Rus yüksek makamlarına dahi kabul ettiren, adını dünya tarihine “gelmiş geçmiş en büyük gerilla lideri” olarak yazdıran, 4 Şubat 1871’de 74 yaşında iken Medine’de hayata gözlerini yuman İmam Şamil’i ölümünün 146’ncı yılında sevgi, saygı, rahmet ve şükranla anıyoruz." dediler.

ŞEYH ŞAMİL KİMDİR?

İmam Şamil 1797 yılında Dağıstan’ın Gimri köyünde dünyaya geldi. Babası Dengau Muhammed’dir. Şamil Kumuk kökenli bir Türk'tür.

1797 ile 1871 yılları arasında yaşayan Şeyh Şamil; Kafkasya'nın özgürlüğüne kavuşması için Ruslara karşı amansız mücadeleler vermiş ve Rus ordularını dize getirmiş bir mücahit olarak tarihe geçti.

Dağıstan'ın Gimri Köyü'nde 1797 yılında dünyaya gelen Şeyh Şamil, küçük yaşından itibaren ilim tahsil edip, alim olması için, zamanın en büyük ulemalarından ders aldı.

15 yaşında iken at binerek kılıç kuşandı. 20 yaşına geldiğinde iki metreyi aşan boyu ile atlama, ateş etme, güreş, koşu, kılıç gibi spor dallarında üstün yetenek sahibi olmuştu. Öğrenimine bilgin Said Harekani’nin yanında başladı.

Öğrenimine bilgin Said Harekani’nin yanında başladı. Daha sonra kayınpederi olan Nakşibendi Şeyhi Cemaleddin Gazi Kumuki’nin öğrencisi oldu.

30 yaşına kadar; tefsir, hadis, fıkıh ilimlerini, edebiyat, tarih ve fen bilgilerini öğrenen Şamil, Bağdat'a gidip, Mevlana Halid hazretlerinden de ilim öğrendi.

Kendinden önce İmamet makamında bulunan Gazi Muhammed ve Hamzat Beg’in müşavirliğini yaptı. Son derece sade ve kanaatkar bir hayatı vardı.

İmam Şamil, muhtelif zamanlarda beş defa evlenmiş ve bu izdivaçların bazıları dini ve siyasi sebeplerle olmuştu.

Şamil’in Fatimat, Cevheret, Zahidet, Emine ve Şovanat ismindeki zevcelerinden Ahmed Cemaleddin, Muhammed Gazi, Muhammed Said, Muhammed Şefi, Cemaleddin ve Muhammed Kamil isimli altı oğlu ile Fatimat, Nafisat, Necabat, Bahu-Mesedu ve Safiyat isimli beş kızı oldu

35 YIL CİHAD ETTİ

Şeyh Şamil, imam seçildiği 1834 yılından 1859 yılına kadar Rusya'nın askeri gücünün çokluğu ve ellerindeki imkanlara rağmen yılmadan mücadeleyi sürdürdü.

Kendinden önceki iki imamın döneminde de fiilen 10 yıl savaşlara iştirak ettiğinden durup dinlenmeden cihad ettiği süre tam olarak 35 yılı buluyor. Şeyh Şamil, Rusların, Kafkasya'da İslamiyet'i yok etmek için bütün güçleri ile uğraştığını görünce cihad aşkıyla ortaya atıldı.

Kafkasya'daki halklar Şamil'i başlarına imam seçerek, düzenli bir ordu kurulması sağlandı. Şamil bu orduyla 25 sene, destansı mücadeleler vererek, İslamiyet'i yok etmek ve Müslümanları ortadan kaldırmak isteyen Ruslara kan kusturdu. Nice generallerini harp meydanlarında öldürüp, nicelerini de küçük düşürdü.

“SONUNU DÜŞÜNEN CESUR OLAMAZ”

Şeyh Şamil, kısa zamanda kısmen de olsa nizamlı bir ordu ve mülkî teşkilatı kurmaya muvaffak oldu. Tesirli hitabetiyle halkı cezbediyor, Müslüman olarak yaşama aşkıyla yanan bu insanların kalblerine birer kıvılcım salıyordu.

Tecrübeli ve değerli yardımcıları, vekîlleri, ordunun ve mülkî idarenin başına getirdi. Fayda sağlayanlara altın ve gümüşten yapılmış nişanlar veriyor ve bu nişanlara; “"”, “Kuvvet ve yardım ancak Allahû Teala'dandır”, “Cesur ve yüksek ruhlu olana"” şeklinde cümleler yazdırıyordu.

MEDİNE'DE VEFAT ETTİ

Rusya ile yapılan savaşlar sonucunda, Şeyh Şamil esir oldu. Sürgünde yaşarken Hac'ca gitmek için İstanbul'a gelen Şeyh Şamil, İstanbul'da kısa bir süre kaldı. Başta Sultan Abdülazîz'in ve İstanbulluların gösterdiği yakın alakaya, misafirperverliğe hayran olan Şamil, bu kadar ilgiye rağmen bir an önce Hicaz'a gitmek istediğini padişaha bildirdi.

Vapurun her uğradığı yerde, halk görülmemiş bir heyecanla Şeyh Şamil'i karşılıyor, onun duasını alma yarışına giriyordu. Şeyh Şamil, Hacc'ını yaptıktan sonra, ömrünün kalan kısmında, O'nun sünnet-i seniyyesini yaymak için uğraştığı, iki cihanın efendisi Muhammed aleyhisselamın huzûr-ı şerîflerinde yaşamak için Medîne'ye yerleşti. Burada hastalanan Şeyh Şamil, Medîne-i Münevvere'de 17 Şubat 1871 günü vefat etti.