Kalbimden yükselen ses, gözümden yaş olup akıyor…
Ne çok göz yaşı biriktirmişim ben meğer içimde bilmeden. Ne çok hüzün varmış yüreğimde, kalbimi işgal etmiş bir keder bu, bana bile fark ettirmeden…
Güzel bir şarkı, şiir, ne bileyim mesela filmler ağlatırdı beni; hatırlıyorum eskidendi, çok eskiden…
Ama şimdilerde gerek kalmadı dışarıdan bir sese, söze, görüntüye.
Bir bakıyorum sulanmış gözlerim, sicim gibi süzülüyor yaşlar durup dururken, bak yine birikmiş klavyenin üzerinde…
Annem, öteki yarım hasta acaba ondan mı bu hüzzam mevsimi esen ruhumda?
Sevdiğim, can parçam sanki biraz uzak bana, yoksa o yüzden mi bu üzüntü halime, durumuma?
Ağlamak ne zaman bu kadar vazgeçilmez parçası oldu hayatımın; bilmiyorum.
Ağlamak ne zaman bu kadar huzur verir oldu bana; bu acayip hali - halimi ben de çözemiyorum.
Oysa yanımdalar çok şükür, varlar, buradalar ama niyeyse yanımdakileri bile, ne tuhaf, özlüyorum.
Hiçbir şeyden şikayet etmemeyi öğreteli çok oldu kendime.
Arabi’nin ‘Olan hayradır’ sözünü rehber edinmiştim çoktandır kendime.
Ama hani tekrarlarım arada, bilirsiniz ya siz de o dizeyi ‘Allah insanı iddiasından vurur’ diye.
Galiba bilmediğim bir iddiaya girdim ben, yine kendimle.
Çünkü tam da yüreğimden vuruyor hayat nedenini bilmediğim sebeplerle.
Ve kalbimden yükselen feryat, gözlerimden yaş olup akıyor.
Hissediyorum; hayat bana yine çok derinden bir şeyler anlatmaya, öğretmeye çalışıyor.
Sonunu bilmeden, tahmin bile edemeden en başından aldım kabul ettim...
Bu ağlamalar beni yeni bir gönül coğrafyasına götürecek, gözyaşlarımı kendime rehber edindim.
Ama her anını sizlerle de paylaşacağım, sözüm söz beraber gezeceğiz bu hazan diyarını, ayrılmak yok.
Her ‘oldum’ dediğimde kader yepyeni dersler koyuyor önüme; anladım daha gidecek mesafe çok…
Yolun sonundan vazgeçip, kendisini seveli çok olmuştu oysa.
Demek böyle damıtıyor insanın ruhunu yaşam; varım, hazırım, hayalini kurduğum tekamül böyleyse, buysa…
Kendi ömrünün talebesi olmak diye bir evren varmış; şimdi artık anlıyorum.
Hayatımdan süzülen kelimeler bunlar, yazana değil ihtiyacına olana aittir şiir derler, buyurun işte, sizlerle de paylaşıyorum…