Oray Eğin, 'robot ve androjen' dediği Ajda Pekkan'ın trajedisini yazdı

Ajda Pekkan “Canım dostumun evimde odası vardı. Mart’ta ameliyat olacaktı. Yalnız kalmasını istemiyordum. Bir gece önce birlikte film izleyip yattık. Sabaha karşı fenalaştı. ‘Bana bir şey oluyor, iyi değilim’ dedi. Kollarımın arasında öldü” demişti.

Yaşanan bu acı olayın ardından Habertürk yazarı Oray Eğin çok konuşulacak bir yazıya imza attı.

Oray Eğin, Ajda Pekkan - Ayşe Ersayın dostluğunun bilinmeyen yönlerini aktardı.

İşte o yazı:

- Bir ilişkinin portresi

Artık tamamen ifadesini kaybettiği için normal şartlarda anlamak zor; giderek porselenleşen Ajda Pekkan’ın uzun yıllardan beri ilk defa Ayşe Ersayın’ın cenazesinde hissedebildiğini gördük. Bütün süperstarlar gibi Ajda Pekkan da bir robot özünde. Ne zaman güleceği, ne zaman ağlayacağı, ne zaman hangi sözü söyleyeceği de hep önceden programlanmış, planlı.

Uzun yıllar Ajda olarak bildiğimiz pilli bebeği her sabah Ayşe Ersayın kurar ve hayata hazırlardı. Bakmayın CV’sinde sayısız eğlence programı, konser kaydı ve video klip olduğuna. Ersayın hayatını, gecesi gündüzüyle, hemen hiç sorgulamadan Ajda’ya adamıştı.

Sonuçta Ajda hep star, Ayşe Ersayın ise hep onun gerisinde. Ajda Pekkan’la arkadaş olmaya yeltenen herhangi birisi için aksi mümkün mü zaten? Geride kalmak, onun seve seve kabullendiği bir roldü.

Ajda’nın iyi polisine karşı, en kötü polisti. Ajda için kurşunları hep göğüslemiş, yer yer kendi hayatından fedakârlık etmesi bile yetmemiş, cezalandırılmıştı.

Bazen yasaklıydı Ersayın; Ajda’nın kafasına başka kadınlar, başka bir düzen, bambaşka bir kimlik yaratma fikri girerdi. Hayatının en büyük hatalarından birine de böyle imza atmıştı zaten. Hayatı boyunca hep cool bilinmesine rağmen bir gün “Ben o bildiğin cool kadın değilim” diye ortaya çıkıvermişti. Hayatı boyunca sadece vitriniyle varolmasına rağmen birden “Vitrinime değil iklimime” diye kendiyle çelişmeye başlamıştı.

Ajda’yı Ajda yapan ne varsa Ayşe Ersayın’ın ona hatırlatması gerekiyordu, gerçek dünyada kendisinden bile habersizdi zira.

Yıllar sonra öğrendim, meğerse o en bilinen şarkılarını önüne getirdiğinde, “Aman Ayşe, bunları hiç kimse bilmiyor” diye eler, kendi bildiklerini eklemekte inat edermiş.

BİR TÜR AŞK

Bir Bodrum akşamında akşam yemeğinde yan yana geldiğimizde Ayşe Ersayın’ı ilk kez yakından tanımıştım. Biraz buruk, biraz kalbi kırık gibiydi Ajda’dan söz ettiğinde ama asla kötülemeden, asla arkasından konuşmadan. 1995’te tanışmışlardı, o günden beri de hiç ayrılmamışlardı ve ne olursa olsun hayatının hep Ajda’yla geçeceğini biliyordu.

Kimler geldi, kimler geçti... Ama Ajda’nın hayatında bir Semiramis sabit kaldı, bir de Ayşe Ersayın.

Sahi robot ve androjen, tam da bu yüzden ölümsüz ve ikonik olan Ajda hayatında kimseyi sevmiş miydi?

Ölmeden bir gün önce evde birlikte film izliyorlarmış.

Ben şöyle tercüme edeyim o geceyi: Ajda tek başına kalamıyor, canı sıkılıyor, yapacak bir şey de bulamadığından Ayşe Ersayın’ı çağırıyor. Fonda film bahane... Ajda bütün dev starlarda olduğu gibi kendisine birinin sonuna kadar bağlı olduğunu her gün, her gece tekrar tekrar görmek istiyor. Büyük starların da sevilmeye, onaya ihtiyacı var ne de olsa.

Oya Aydoğan ile Bülent Ersoy arasındaki ilişkiden farklı ama. Onlar baş başa vakit geçirdiklerinde içtenlikle eğleniyorlar... Ayşe Ersayın ise kendi hislerini, beklentilerini, duygularını çoktan kapının önünde bırakmış oluyor bir tür aşkla bağlı olduğu Ajda Pekkan’ın yanında. Yeter ki “Sen mutlu ol ne olur...”

Bu Almodovar filminde roller elbette eşit değil, ama hiç kimse gerçek olmadığını iddia edemez. Ajda Pekkan’ın büyük trajedisi de bu belki: Hep aşkı arıyor ve bulduğunu fark etmeden kaybediveriyor.