Paradigmanın iflası…
Her şey iki kutupludur ve birbirine karşıttır. Kutuplar, aynı zamanda kendi içlerinde karşıtlarını da barındırır. Bunlar bir bağımlılık ilişkisi içindedir.
Ve yine karşılıklı olarak biri, diğerine dönüşebilir.
Bu hal, üreten - tüketen veya destekleyen - kısıtlayan ilişkisi olarak da tarif edilebilir. Güçlü ve zayıf, aydınlık ile karanlık, yaşam ya da ölüm gibi örneklerle de açıklanabilir.
Anlatmaya çalıştığım ‘Yin – Yang’, evrendeki karşıt kutupları ve bunların birbiriyle ilişkilerini ortaya koyan bir felsefi öğretidir.
Bir anlamda da her kriz, kendi içinde bir fırsat barındırır demektir. Sözün özü tüm krizler fırsatlara, fırsatlar da aynı şekilde krizlere dönüşebilir.
Mevlana aynı şeyi şu yalın cümlede ifade etmiştir: ‘Her şey zıddı ile anlamlıdır.’
Bütün bu lacivert lafları neden söylediğimi tahmin edebilirsiniz. Acayip zamanlardan geçiyor ülkemiz; enteresan şeyler yaşıyor mavi gezegenimiz.
Alıştığımız, yıllardır kanıksadığımız, içinde yaşadığımız paradigma, her gün – her gece farklı bir hal alıyor hızla. Bir yanda tek başına silahlanmaya kendi dışındaki dünyanın toplamından fazla para harcayan süper güç Amerika; karşısında bölgesel bir belirleyici olma yolunda giden biz, ülkemiz.
Oyun dolarla oynanıyor şimdilik ama meselenin sadece parayla, pulla alakalı olmadığını da tahmin edebiliriz.
2. Dünya Savaşı’ndan ve Doğu Bloku’nun yıkılmasından sonra tek süper güçlü bir medeniyet tezi, mütemmim cüz olmuştu devletler arasındaki ilişkilerde. Amerika kimi zaman çuvallasa da, istediği gibi at oynatıyordu dünyanın her yerinde. Pek kimse de ses çıkaramıyordu bu yeni dünya düzenine.
Ve fakat görülen o ki bu ezber bozuluyor şimdilerde.
Nasılını, nedenini anlatmak için sayfalarca yazsam yeterli olmaz elbette. Zaten olan biteni çözebildiğimi, vaziyeti tam manasıyla okuyabildiğimi iddia edecek de değilim bu fırtınalı iklimde.
Sadece müthiş bir topyekun değişimin içinde olduğumuzu görüyorum. Mamafih bu krizin kime fırsata dönüşeceğini, kimin ürkütücü bir krizin içine düşeceğini tahmin edersiniz ki öngöremiyorum.
Son söz; ülkemin yanındayım. Ülkem olmadan hiçbir şeye sahip olmadığımın farkındayım.
Tıpkı sizler gibi…