Erken yıllar
1934 yılında İstanbul’da doğar Behçet Safa. Dışavurumculuk da denilen, doğanın olduğu gibi aktarımı değil de duygularla ön plana çıkarıldığı ekspresyonizm akımı ressamın meşalesini tuttuğu sanat akımıdır. 1957 senesi İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’nden mezun olduğu yıldır. Daha sonra Remzi Kitabevi’nin sahibinin kızıyla evlenir, ancak evliliğin sona ermesinin ardından rotası yurt dışına doğru yön değiştirir.
Paris zamanı
Ressam Behçet Safa, kendi çağdaşı olan sanatçılarda da sıklıkla görebileceğimiz üzere 1959’da Fransa’nın başkenti Paris’e gider. Burada sanat dolu bohem bir hayatın kapılarını aralayan Safa önemli resim atölyelerinde çalışır. Paris’teki sanat dolu yaşamının ardından tercihini İtalya’dan yana kullanır.
Ada hayatı
Paris’in ardından İtalya serüveni de başlamış olur. Önce İtalya’nın Roma kentinde yaşayan sanatçı, yine aynı ülkenin Elbe Adası’na yerleşir. Bu ada vaktiyle Napolyon’un sürgün edildiği yer olarak da bilinir. 1959 – 1964 yılları İstanbul, Paris, Stockholm gibi kentlerde resim sergilerinin açıldığı ve adının da iyice duyulduğu yıllar olur. Yıllar sonra, 1989 Ankara’da ‘’Yılın Sanatçısı’’ unvanını kazanır.
Peyami Safa meselesi
Gelelim sanatçının hayatındaki ‘’olay haber’’lerden birine. Meşhur Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’nun yazarı Peyami Safa, ressamın amcasıdır. Amcasıdır ama, aralarının pek de iyi olduğu söylenemez. Peyami Safa’nın kitaplarını basmak isteyen Alkım Yayınevi telif ödemek için yazarın bir vârisini arar durur. Neticede yayınevi sahipleri Elbe Adası’nda hayat süren Behçet Safa’yı bulup ressamın yanına giderler. Konu telif meselesidir…
