"Şeytan, kendimi öldürmemi istiyor!"

Hastalığınla ilgili olarak kimleri görmüş gibi hissediyorsun? Sürekli aynı kişiler mi ya da cinsiyetleri ne?

Benimle yaşayan üç kişi var. İsimleri “Boşluk" “Küçük” ve “Şeytan”. Boşluk ve Küçük, iki kadın ve sadece seslerini duyabiliyorum, onları henüz görmedim. Şeytan'ı ise hem görebiliyor hem de duyabiliyorum. Zaten benimle en çok uğraşan da o. 

Çoğunlukla onu görmezden geliyorum fakat bunu fark ettiğinde çığlıklar atmaya başlıyor ve dikkatimi çekmeye çalışıyor. Tüm bu sesleri sadece ben duyabiliyorum ve yalnız kaldığımda onların varlığını kabul edip onlarla sohbet ediyorum. Fakat toplum içerisindeysem onları görmezden geliyorum.

Gördüğün şeylerin gerçek olmadığını ve bir şizofren olduğunu ne zaman anladın ve o an ne hissettin?

Benim dışımda hiç kimsenin hayali arkadaşları olmadığını öğrendiğimde fark ettim aslında. Bu da anaokuluna gittiğim yıllara tekabül ediyor. Herkes benden kaçıyordu, hatta aynı masaya bile oturmuyorlardı. Hiç arkadaşım yoktu. Şeytan bu durumdan memnundu, hoşuna gidiyordu yalnızlığım.  

Ortaokula geçtiğimde ise okula gitmedim, eğitimimi evimde almam tercih edildi. Daha sonrasında hastalığım ve benim gibi insanlar hakkında araştırma yaptığımda terapi görmeye başladım fakat bir yardımı olduğunu söyleyemem. Giderek yalnızlaştım, depresifleştim. 

Şu an ise beni anlayan bir erkek arkadaşım var ve hayat onunla daha iyi bir hal aldı diyebilirim.

Şayet bu üçü bir anda yok olsa nasıl hissedersin, üzülür müsün?

Aslında bunu ben de sık sık düşünüyorum. Sanırım onları kaybedersem özlerim, hatta Şeytan’ı bile. Çünkü küçük yaşlardan beri onlar hep benimleydi, onlarla çok şey paylaştım. 

Öyle ki bir sabah uyandığımda burnumu ve kulaklarımı kaybetmiş gibi hissettirir bu ayrılık, benden bir parçayı alıp götürmüşler gibi olur. 

Ayrıca belirteyim, Şeytan benden nefret ediyor, ondan duyduğum tek şey bu.