Nilsen'in çocukluğu gayet sessiz ve şiddetten uzak, hatta hayvanlara bile zulum edenlerden nefret eden, utangaçtı.
Diğer seri katillerin çocukluk yıllarında yaşadıklarının aksine o normal, olağan ve hatta pozitif bir çocukluk geçirmişti. Yetişkin biri haline geldiğinde de bu durum pek değişmedi, sosyal sorumluluk projelerine katılıyor, iyi bir insan olmaya çabalıyordu.
Peki ne oldu da böylesine bir kırılım yaşadı?
Seri katil profilleriyle çelişen bu özelliklerinin yanında 'ölü olmaya' dair farklı bir ilgisi olduğu herkes tarafından biliniyordu. Hem kendisini ölü gibi düşünerek tatmin olması hem de bazı sevgililerinden ölü taklidi yapmalarını istemesi onda bir şeylerin yanlış gittiğini düşündürüyordu.
İşte, Nilsen'i 1978-1983 yıllarında 12 kişiyi katleden bir İngiliz olarak anmamız bu eğilimleriyle ilgili...
Ve ilginçtir, onu özel yapan özelliği kurbanlarını “insancıl” sayılabilecek yöntemlerle öldürmesiydi. Öldürmenin insancası olur mu demeyin, oluyormuş.
Hatta lakabı bile vardı: ‘The Kindly Killer’ (Nazik, kibar katil)
Kan akıtmıyor ve bir iple boğarak işini hallediyordu Nilsen.
İşe yaramadığı ve kurbanın ölmediği bir durum varsa onları suya sokup boğulana dek bekliyordu.
