Filmlerde gördüğümüz dinozor tasarımlarının kaynağı o döneme dair yapılan bilimsel araştırmalar değil.
Filmler ve televizyon programları için yapılan bazı tasarımlar öylesine etkili olmuş ki dinozor figürleri yaratılırken artık insanlarının ilgisini çekecek bu yeni tasarım kodları kullanılır olmuş.
Dinozor tasvirlerinin özü eldeki iskeletleri alıp kasları ve diğer yapısal detayları 'olması gerektiği' gibi yerleştirmek üzerine kurulu.
Fakat dikkate almadığımız şey bu iskeletler etrafında şekillenen dinozorların kiloları, insan tahayyülünü aşan dokuları veya organlarının olup olmaması. Hiçbir fikrimizin olmadığı bir dönemde yaşayan canlıları bugünün tasarım eğilimleriyle yeniden yaratma girişimimiz öylesine ilginç ki bir tasarımcı bu ilginçliği somutlaştırmak istemiş.
Paleontolog ve sanatçı Darren Naish dinozorlar için uyguladığımız tasarım kodlarını modern canlılar için uygularsak ortaya çıkacak 'garipliği' şöyle betimlemiş:
Solda bir fil, sağ üstte bir at ve altta bir gergedan tasviri, dinozorları tasarlarken uygulanan teknikleri tekrarladığımızda bu halde oluyor.
Tanınmaz haldeler, değil mi?
Özellikle fillerin hortumlarını biliriz, kemikli yapıda olmadığı için elimizde sadece iskeleti olan bir fil varsa bu hortumu tasarlamak imkansız olacaktır. 1 milyon yıl sonra fillerin soyu tükenirse hayatında hiç fil görmemiş bir grup bilim insanı fil iskeleti bulduğunda nasıl bir tasvir ortaya atacaktı sorusunu yanıtlamış Naish. Buradan bakınca dinozorların vücutlarından neler eksilttiğimizi yahut neler eklemlediğimizi tahmin bile edemiyoruz.
Naish son dönemde yapılan araştırmaları incelediğinde dinozorların birçoğunun alışılagelmiş tarzın dışında tüyleri olabileceğini görmüş.
Kaleme aldığı kitabının bir bölümünde bu varsayımı temele alarak bu örnek dinozor tasvirini yapmış.
